κειταστός

κειταστός, -όν (Μ)

αυτός που είναι τοποθετημένος, βαλμένος («ἐγκόλπιον... ἔχον ἐντός τίμιον ξύλον και ἅγια λείψανα κειταστά»).

[ΕΤΥΜΟΛ. < κείτομαι + κατάλ. -στός, (πρβλ. βια-στός, θαυμα-στός)].